Heamiel: Mexicanen op bezoek van de dansgroep

Molenaar Michiel kon zijn Spaans oefenen. Om 11 uur kwamen er een paar Mexicanen met belangstelling voor 'antigua' o.i.d. antieke dingen, dus. Een molen hoorde daarbij en de Lonje zou derhalve draaien, had molenaar Michiel beloofd.
De Mexicanen kwamen, vertelden hoe mooi en schoon zij ons land vonden (net als in Spanje is dat in Mexico wel anders), vonden het steeds vreemd dat het land zo plat was, zij kennen bijna alleen maar bergachtig land, stelden tientallen vragen over de functie en de techniek van de molen. Gelukkig wist Michiel dat 'haspas' een wiekenkruis is en 'girar' draaien.

Alleen zaten we weer eens in een isobaren-niemandsland, tussen depressies boven de Britse eilanden en kleine hoge drukgebieden boven Zuid-Scandinavie en de Alpen. Het waaide dus niet, het viel helemaal stil en alle weerapps met hun voorspellingen zaten er naast.
De molenaar wist dus niet naar welke kant hij de kap moest kruien. Maar zijn eigen weerkennis gaf hem aan dat de wind bij aangekondigde veranderingen in ieder geval door het zuiden zou gaan. Het gevlucht stond oost, dus maar 90 graden zuidwaarts kruien en afwachten.

En ja hoor, toen we met de Mexicanen van boven uit de kap kwamen, voelde een ieder de bries al. En uit het zuiden, de vang gelicht en hij draaide zonder zeil. En dat is toch mooi om te zien voor mensen die van hun leven nog geen molen hebben gezien, alleen die van Don Quijote op een plaatje.